Begrijpen door ontwerp en achterwaarts ontwerp
Understanding by Design en Backward Design zijn twee bekende verdienmodellen. Maar zijn ze eenvoudig te implementeren? Laten we erachter komen!
Understanding by Design en Backward Design zijn twee bekende verdienmodellen. Maar zijn ze eenvoudig te implementeren? Laten we erachter komen!
Metabeschrijving: Understanding by Design en Backward Design zijn twee bekende verdienmodellen. Maar zijn ze eenvoudig te implementeren? Laten we erachter komen!
Bij het ontwerpen van een curriculum ben je misschien twee modellen tegengekomen: Understanding By Design (UbD) en Backward Design. Beide modellen blijken nuttig bij het ontwerpen en plannen van het curriculum, waarbij tegelijkertijd de leerdoelen centraal worden gesteld.
Of het nu gaat om het UbD- of het Backward Design-model, er is één principe: 'onderwijs moet zich richten op de gewenste resultaten en achteruit werken om zinvolle leerervaringen te ontwerpen'.
Laten we dit artikel eens bekijken om uitgebreide kennis te vergaren over beide modellen, hun voordelen en hun nadelen.
Bron: Askifas
Dit conceptueel kader is ontwikkeld door Grant Wiggins en Jay McTighe om een curriculum te ontwerpen dat meer prioriteit geeft aan het begrijpen en overdragen van kennis dan alleen het behandelen van inhoud.
Het belangrijkste doel van het model is om de nadruk te leggen op begrijpen in plaats van alleen lesgeven om het uit het hoofd te leren. Met UBD kunnen leerlingen actief met de inhoud omgaan en leren terwijl ze het beschikbare materiaal begrijpen.
Hier zijn enkele belangrijke kenmerken van uBD:
uBD bereikt alle bovenstaande functies in drie fasen.
In dit stadium bepalen alle docenten dingen die leerlingen moeten weten en die ze aan het einde van de cursus moeten kunnen toepassen. Docenten zorgen ervoor dat alle concepten en vragen in dit stadium worden opgehelderd.
Nadat de leerdoelen zijn bepaald, maken docenten beoordelingen die als bewijs van leren dienen. Beoordelingen zoals projecttaken, prestatie-evaluaties en meer zijn erg belangrijk om uw kritisch denken te testen.
Platformen zoals Coursebox blijken nuttig te zijn bij het maken van deze beoordelingen om het inzicht van leerlingen slim te testen. Je kunt het platform ook gebruiken om quizzen te maken voor een boeiende leeraanpak.
Bron: Coursebox
In de laatste fase van het model ligt de nadruk op het ontwerpen van leeractiviteiten die aansluiten bij de gewenste beoordelingen en resultaten. Deze fase is noodzakelijk om ervoor te zorgen dat alle lesmethoden de leerdoelen actief ondersteunen.
Bron: UIC
Het UbD-raamwerk is onvolledig met het concept van Achterwaarts ontwerp. Backward Design daagt het traditionele curriculumontwerp uit en begint met het doel voor ogen houden.
Eenvoudig gezegd, het stelt de doelen voorop en maakt vervolgens beoordelingen voordat uiteindelijk de instructiestrategieën worden samengesteld.
Hier zijn enkele belangrijke principes van dit concept:
Net als uBd bestaat het Backward Design-model ook uit drie fasen.
Deze fase omvat het formuleren van leerdoelen. Deze doelstellingen omvatten gewoonlijk vaardigheden, kennis en inzichten die alle leerlingen aan het einde van een cursus moeten verwerven.
In deze fase maken docenten beoordelingen om de kennis van studenten te testen en te bepalen of ze de doelstellingen hebben bereikt of niet.
Dit is de laatste fase, waarbij cursussen en materialen worden gemaakt via platforms zoals Coursebox. Het is belangrijk om de resultaten te bereiken die in de eerste fase zijn vastgesteld en uit te blinken in beoordelingen.
Veel leerlingen en docenten gebruiken beide termen door elkaar. Ze hebben echter enkele onderscheidende kenmerken die we niet kunnen ontkennen.
Understanding by Design is een veel groter concept dan Backward Design. In feite is het laatste een cruciaal onderdeel van het eerste.
Ze lijken op veel gebieden op elkaar, bijvoorbeeld:
UbD legt echter meer de nadruk op de overdracht van kennis naar de echte wereld. Het biedt ook een sterke en gedetailleerde onderwijsfilosofie van begrip. Deze elementen ontbreken meestal in Backward Design, waardoor het laatste verschilt van het eerste.
Waarom denk je dat docenten Understanding By Design en Backward Design gebruiken als hun ultieme leermodellen?
Nou, hier zijn enkele redenen.
Door vooral te focussen op het resultaat, stellen deze modellen docenten in staat om curricula te ontwerpen die een doel hebben en gericht zijn op het juiste publiek.
Stel je voor dat je content propt zonder te begrijpen wat het werkelijk is. Is dat geen verspilling van kennis?
Om dit probleem op te lossen, leggen deze leermodellen de nadruk op een dieper begrip van concepten. Als gevolg hiervan behouden leerlingen de kennis voor een lange tijd.
In plaats van doelstellingen te scheiden van beoordelingen of instructies, stemmen deze modellen ze allemaal op elkaar af om leerlingen snel succes te boeken. Bovendien helpt dit ook om samenhangend leren onder leerlingen tot stand te brengen, waardoor ze betrokken en geïnteresseerd blijven in het curriculum.
Het raamwerk dat door deze modellen wordt ontworpen, is meestal aanpasbaar voor studenten in verschillende leerjaren. Het is ook flexibel, wat betekent dat je het naar wens kunt wijzigen.
Het gebruik van vragen en op prestaties gebaseerde beoordelingen helpt bij het bevorderen van kritisch denken bij leerlingen. Hierdoor denken ze out of the box en krijgen ze een beter begrip van de concepten.
Hoewel deze modellen veel voordelen hebben, brengt hun toepassing in de echte wereld ook behoorlijk wat uitdagingen met zich mee. Kijk eens wat dit zijn.
Docenten zijn aangemoedigd om deze kaders te volgen bij het ontwerpen van hun curriculum. Dit idee is echter niet altijd vruchtbaar geweest. Hier is waarom.
Deze kaders zijn tijdrovend. Dit betekent dat het ontwerpen van een curriculum op basis daarvan veel tijd en moeite kan vergen. Dit is met name het geval tijdens de planningsfase.
Niet alle docenten hebben misschien het geduld om curricula samen te stellen die dagen in beslag kunnen nemen om te ontwerpen. Bovendien hebben veel cursussen strikte deadlines, dus het is misschien geen goed idee om een tijdsintensief kader te volgen.
Daarom kiezen ze liever voor andere modellen in plaats van UBD en Backward Design.
Niet iedereen heeft de kennis of het inzicht in deze kaders. Bovendien zijn deze modellen ingewikkeld, dus kan aanvullende training nodig zijn voor docenten om ze echt te begrijpen voordat ze ze voor hun curriculum gebruiken.
Aangezien deze modellen creativiteit aanmoedigen, kunnen ze mogelijk niet volledig aansluiten bij de vereisten van de rigide leerplannormen die in ons onderwijssysteem worden aangetroffen.
Bovendien hebben veel traditionele docenten een hekel aan experimenteren en kan het nodig zijn dat ze veel moeite moeten doen om achteruit te gaan in hun leeraanpak. Voortdurende bewustwording bij onderwijsinstellingen is vereist om dit probleem op te lossen.
Het ontwerpen van een assessment dat echt de prestaties van een leerling meet, kan een hele uitdaging zijn. Helaas heeft niet iedereen de tools of ervaring om dergelijke taken samen te stellen die kunnen helpen om te weten wat de leerlingen aan het eind van de dag hebben geleerd.
Ondanks hun nadelen en uitdagingen zijn zowel UBD als Backward Design prominente modellen die in veel realtime scenario's worden gebruikt.
Ze worden bijvoorbeeld veel gebruikt in de K-12 onderwijssysteem om docenten te helpen een zinvol curriculum voor leerlingen op te stellen.
Daarnaast worden ze ook gebruikt op universiteiten. Ze helpen bij het ontwerpen van cursussen om het kritisch denken van studenten te verbeteren. Bovendien helpen ze studenten sterker te maken door middel van kennistoepassing.
Veel bestuurders en docenten gebruiken deze kaders in trainingsworkshops en -sessies voor de professionele ontwikkeling van leerlingen. Deze modellen blijken nuttig bij het verbeteren van de onderwijspraktijken en het afstemmen van het curriculum op verschillende leerjaren.
De flexibiliteit van deze kaders maakt ze ook heel nuttig bij het ontwerpen van een curriculum voor speciaal onderwijs. Deze modellen worden vaak gebruikt om cursussen voor studenten samen te stellen, zodat ze concepten leren, ongeacht hun handicap.
Als je een concept volledig wilt leren kennen, is het het beste om eerst de doelstellingen van de leerlingen te evalueren voordat je beoordelingen en instructiestrategieën samenstelt. Dit is wat de UBD- en Backward Design-modellen willen bereiken. Ze leggen de nadruk op curriculumplanning, duidelijkheid en doelgericht leren, zodat elke leerling de inhoud in kwestie volledig begrijpt.
Gelukkig helpen platforms zoals Coursebox docenten wereldwijd om cursussen en beoordelingen te maken die eenvoudig op deze modellen kunnen worden afgestemd. Met de hulp van AI-aangedreven functies van Courseboxkun je leermateriaal samenstellen voor je publiek om ze betrokken en geïnteresseerd te houden in je inhoud.