Kaders en modellen voor onderwijsontwerp voor het optimaliseren van leerresultaten

We hebben allemaal een training achter de rug waarbij niets leek te klikken. Het voelde bijna alsof de informatie voorbij zweefde zonder te plakken. Aan de andere kant hebben we ook die momenten meegemaakt waarop alles ineens logisch was.

Het verschil komt vaak neer op de manier waarop de leerervaring is ontworpen. Het educatieve ontwerp heeft tot doel een proces te creëren dat leerlingen naar een dieper begrip leidt. En om het goed te doen, gebruiken docenten specifieke kaders en modellen voor onderwijsontwerp.

In deze handleiding worden deze modellen besproken om u te helpen leerresultaten verbeteren en zorg ervoor dat alle informatie precies daar terechtkomt waar ze nodig is.

Wat is een educatief ontwerpkader?

Een raamwerk voor educatief ontwerp is een gestructureerde aanpak waarmee docenten praktische leerervaringen kunnen creëren.

Vaak hebben trainers de inhoud en de resultaten waar ze naar streven, maar hebben ze moeite om al die onderdelen op de meest effectieve manier samen te voegen.

Een instructiekader helpt hen erachter te komen hoe ze inhoud kunnen structureren en leerlingen kunnen betrekken. Het zou eerlijk zijn om te zeggen dat dat is wat goed leren onderscheidt van geweldig leren.

Zonder een lesprogramma kan een docent gewoon een uur les geven of het cursusmateriaal voorlezen. Natuurlijk, deze aanpak omvat de inhoud, maar het is niet noodzakelijk dat de studenten worden betrokken en dat er niet wordt ingespeeld op verschillende leerstijlen.

Het ontwerpkader schept echter orde in het leerproces. Het stelt docenten in staat om lessen op te splitsen in interactieve componenten: een korte introductie tot het onderwerp, gevolgd door een praktische activiteit waarbij leerlingen het proces simuleren met behulp van modellen.

Op deze manier hebben ze een duidelijk pad van begin tot eind, waardoor leerlingen kunnen behouden wat ze hebben geleerd.

Top 4 kaders en modellen voor educatief ontwerp

Of je nu de betrokkenheid van leerlingen wilt vergroten of de ontwikkeling van cursussen wilt stroomlijnen, de beste kaders en modellen voor onderwijsontwerp kunnen je helpen je aanpak ten goede te veranderen.

1. ADDIE-model

Ondanks al het geroezemoes rond nieuwe kaders, zweren veel docenten nog steeds bij het ADDIE-model.

Jared Garret, een onderwijsontwerper aan de Brigham Young University en een voormalig onderwijsontwerper bij Amazon, zei ooit: ”ADDIE is niet dood, en we verlaten het niet.”

Commons.wikimedia

In de kern gaat het model over het creëren van betere leerervaringen door middel van vijf fasen: analyse, ontwerp, ontwikkeling, implementatie en evaluatie. Laten we ze opsplitsen:

• Analyse. Dit is waar ontwerpers begrijpen waarom de training in het begin nodig is. Hiervoor verzamelen ze informatie over de leerlingen, waaronder hun leerdoelen.
• Ontwerp. Hier bepalen ze welke instructiestrategieën ze moeten gebruiken. Met andere woorden, ze identificeren de doelstellingen en kiezen de beste media- en leveringsmethoden om de leerlingen te betrekken.
• Ontwikkeling. Dit is de creatieve fase, waarin al die ideeën worden omgezet in echt cursusmateriaal. Het doel is om alles tot leven te brengen op een manier die resoneert met de leerlingen. In deze fase kunnen docenten zich wenden tot software voor cursusontwikkeling, zoals Coursebox dat geautomatiseerde creatie en beoordeling van inhoud mogelijk maakt.

• Implementatie. Als de materialen klaar zijn, is het tijd voor implementatie. De cursus wordt uitgerold en de leerlingen beginnen de concepten te begrijpen. Hier houden de ontwerpen ook in de gaten hoe het gaat en verzamelen ze op basis daarvan feedback.
• Evaluatie. Hier beoordelen de ontwerpers de effectiviteit van de cursus. Hebben de leerlingen de stof begrepen? Wat vinden ze van de cursus? Deze zin is belangrijk omdat deze informatie geeft over eventuele aanpassingen die nodig zijn om het totale proces te verbeteren.

Volgens een artikel gepubliceerd door de University of Washington Bothell lijkt het ADDIE-model lineair, maar ”het hoeft niet strikt te worden gevolgd.” 

Simpel gezegd, u kunt het model aanpassen op basis van wat het beste werkt voor uw situatie. Dit is vooral het geval als je je trainingsmateriaal al hebt ontwikkeld.

2. Taxonomie van Bloom

Bloom's Taxonomy werd voor het eerst geïntroduceerd in 1956, dankzij Benjamin Bloom. Sindsdien is het een favoriete bron voor docenten.

Het raamwerk is gerangschikt van de basis onderaan tot de meer complexe vaardigheden bovenaan. Het is bedoeld om inzicht in verschillende denkniveaus aan te moedigen.

Flickr

‍

Door op elk niveau de juiste werkwoorden te kiezen, kunnen ontwerpers duidelijke, meetbare doelen stellen die ook aansluiten bij de cognitieve vaardigheden die ze willen dat leerlingen ontwikkelen. Hier volgt een kort overzicht van de fasen van Bloom's Taxonomy.

• Onthoud. Deze fase omvat het oproepen van alle feiten en concepten die je in je geheugen hebt opgeslagen.
• Begrijpen. Hier interpreteer en vat je informatie samen. Dit is om het te begrijpen en niet alleen uit het hoofd te leren.
• Van toepassing zijn. In deze fase gebruik je die kennis en gebruik je deze in situaties uit de echte wereld. Je kunt bijvoorbeeld wat je hebt geleerd toepassen in nieuwe contexten. Deze fase is belangrijk voor leerlingen omdat het hen helpt informatie te onthouden. Volgens Matthieu Boisgontier, expert op het gebied van hersengedrag van de University of British Columbia, ”Energie besparen was essentieel voor het voortbestaan van mensen.” Daardoor is de kans groter dat ze vergeten wat ze niet gebruiken. Volgens Harvard Business Review is dat echter integratie van nieuw leren in het werk of in het dagelijks leven helpt om kennis te behouden.
• Analyseren. Hier wordt complexe informatie opgedeeld in kleinere delen. Het helpt bij het zoeken naar patronen die alles met elkaar verbinden.
• Evalueer. In dit stadium beoordelen en bekritiseren leerlingen informatie op basis van vastgestelde criteria. Het is immers essentieel om een oordeel te vormen over wat ze hebben geleerd om leren betekenisvoller te maken.
• Creëer. Het toppunt van taxonomie! Hier nemen leerlingen ideeën op en organiseren ze op een nieuwe manier. Het stelt hen in staat een samenhangend begrip te vormen dat uniek is voor hen.

Als docent kun je leerlingen op deze niveaus begeleiden; het zal hen helpen hun creatieve en kritische denkvaardigheden aan te scherpen.

3. De instructieprincipes van Merrill (MPI)

De instructieprincipes van David Merrill (MPI), geïntroduceerd in 2002, won snel aan populariteit onder docenten, en met een goede reden. Ze bieden een betrouwbare manier om ervoor te zorgen dat studenten maximale kennis uit elke cursus halen.

• Taakgericht principe. Begin met problemen uit de echte wereld waar leerlingen zich mee kunnen identificeren. Als je bijvoorbeeld les geeft in projectmanagement, presenteer dan een scenario waarin leerlingen een team moeten organiseren om een deadline te halen of iets dergelijks.
• Activeringsprincipe. Voordat u een nieuw onderwerp bespreekt, kunt u overwegen de leerlingen te vragen hun ervaringen met betrekking tot het onderwerp te delen.
• Demonstratieprincipe. Laat zien in plaats van het gewoon te vertellen. Gebruik visuele hulpmiddelen of verhalen om belangrijke concepten te illustreren. Wanneer bijvoorbeeld een technische vaardigheid wordt aangeleerd, kan een videodemonstratie het proces effectief in actie onder de aandacht brengen, waardoor het voor leerlingen gemakkelijker wordt om het concept te begrijpen.
• Toepassingsprincipe. Laat leerlingen oefenen met het toepassen van nieuwe informatie. Doe je best om hen kansen te geven om praktisch met het materiaal om te gaan.
• Integratieprincipe. Moedig leerlingen aan om nieuwe kennis aan hun eigen leven te koppelen. Je kunt dit bereiken door zinvolle discussies. Vraag de leerlingen misschien om te laten zien hoe ze nieuwe budgetteringsvaardigheden zouden toepassen in hun dagelijkse financiële beslissingen.

4. De negen onderwijsevenementen van Gagne

Het educatieve ontwerpraamwerk van Robert Gagne is een van de baanbrekende kaders en modellen voor onderwijsontwerp geweest voor docenten die impactvolle leerervaringen willen creëren. Het mooie aan de aanpak van Gagne is de flexibiliteit van het model. Je kunt de stappen eenvoudig aanpassen aan verschillende leercontexten.

Flickr

• Aandacht trekken. Allereerst moet je de aandacht van je leerlingen trekken. Dit kan gedaan worden door gebruik te maken van opvallende prikkels. Je kunt ook een verrassend feit of een intrigerende vraag stellen, zoals: „Wist je dat meer dan 70% van de mensen binnen een week vergeet wat ze leren?” om hun nieuwsgierigheid te wekken.
• Informeer de leerlingen over de doelstellingen. Geef duidelijk aan wat de leerlingen aan het einde van de les zullen bereiken. Bijvoorbeeld: „Aan het einde van deze sessie kunt u een basisbudget maken en uw uitgaven effectief bijhouden.” Dit vormt de basis voor wat komen gaat en helpt hen de doelen te begrijpen.
• Voorafgaand leren. Voordat je een nieuw concept introduceert, verbind je de punten met wat ze al weten. Waarom? Omdat het een brug vormt naar nieuwe kennis en het leren versterkt.
• Inhoud presenteren. Verdeel de inhoud in hapklare stukjes. Dit maakt het makkelijker voor hen om de informatie op te nemen.
• Zorg voor begeleiding. Ondersteun je leerlingen met voorbeelden en casestudies om de inhoud aan te vullen. Je kunt ze bijvoorbeeld een voorbeeldbudget van een student laten zien, zodat ze kunnen zien hoe ze hun geld verdelen.  
• Praktijk. Nu is het tijd om mee te doen! Gebruik verschillende activiteiten die leerlingen aanmoedigen om hun kennis terug te roepen en toe te passen in praktijkscenario's.
• Feedback geven. Bied onmiddellijke antwoorden om leerlingen te helpen de stof te begrijpen (en te verbeteren). Het handmatig aanmaken ervan kan echter een gedoe zijn. Overweeg dus om AI te gebruiken voor geautomatiseerde reacties. Je zou zelfs verbaasd zijn om te zien hoe op maat gemaakte feedback van AI zou kunnen zijn. Coursebox AI-beoordeling tool is een voorbeeld.
• Evalueer de prestaties. Test hun kennis met een praktische opdracht. Vraag hen misschien om de totale kosten te berekenen op basis van een verstrekte set gegevens en hun redenering toe te lichten.
• Verbeter de retentie. Moedig uw leerlingen aan om werkhulpmiddelen te gebruiken, zoals een budgetteringssjabloon of een checklist voor het bijhouden van uitgaven, om hun kennis in het echte leven toe te passen.

Conclusie

Iedereen kan wat inhoud bij elkaar gooien en het een les noemen. Maar het creëren is geweldig leren ervaringen? Dat is een heel ander verhaal.

Je aanpak moet momenten creëren die blijven hangen en waarin leerlingen zich geïnspireerd voelen om het beter te doen.

Kaders en modellen voor onderwijsontwerp helpen je om dat en meer te bereiken. Ze stellen je in staat een omgeving te creëren waarin leerlingen zich veilig voelen om te ontdekken, vragen te stellen en te groeien.

Dus waarom zou u niet afstand nemen van formele lesmethoden en leren zinvol maken?