Gagne Instructioneel ontwerpmodel voor effectief leren

Als je nadenkt over de beste lessen of trainingssessies die je hebt gevolgd, is de kans groot dat ze een structuur hebben gevolgd waardoor het materiaal gemakkelijk te begrijpen is (en moeilijk te vergeten) is.

Leren gaat immers niet over het dumpen van informatie in de hersenen. Het gaat er vooral om hoe die informatie wordt gepresenteerd, hoe goed ze blijft hangen en hoe je erop voortbouwt.

Er zit eigenlijk wetenschap achter het creëren van dat gevoel, en educatieve ontwerpmodellen bieden dat. Ze begeleiden docenten bij het creëren van effectieve leerervaringen. Het instructieontwerpmodel van Gagne is zo'n raamwerk.

Het is ontwikkeld door Robert Gagne en bevat negen essentiële stappen die de manier waarop je leren benadert veranderen. Blijf lezen terwijl we deze principes verder uitdiepen.

Bekijk de PDF van de onderstaande afbeelding hier

Het Gagne-instructieontwerpmodel voor effectief leren begrijpen

Goede instructies komen niet toevallig tot stand. In plaats daarvan is het gebaseerd op bewezen principes. In de jaren zestig heeft psycholoog Robert Gagne zich verdiept in hoe mensen leren, en wat hij ontdekte leidde tot een gestructureerde aanpak die de tand des tijds heeft doorstaan, nu bekend als het Gagne Instructional Design Model.

Zijn onderwijsontwerpmodel is gemaakt om docenten te begeleiden bij het ontwikkelen van nuttige lessen.

Hieronder geven we een overzicht van de negen stappen en hoe ze het leerproces vormgeven.

Flickr

1. Aandacht krijgen

De aandacht van je leerlingen trekken is de eerste en misschien wel de belangrijkste stap in elke leerervaring.

Denk er eens over na: hoe kun je verwachten dat ze iets leren als je hun aandacht niet hebt? Zoals de National Education Association (NEA) vermeldingen, „Wat maakt het uit of wat je presenteert geweldig en ultramodern is als studenten niet veel aandacht besteden?

Om leerlingen rechtop te laten zitten en het op te merken, moet je de weg vrijmaken voor nieuwsgierigheid, betrokkenheid en retentie. Als studenten geïntrigeerd zijn, is de kans groter dat ze de informatie die op hun pad komt, in zich opnemen.

Dus, hoe trek je die gouden aandacht? Soms is een kleine verrassing voldoende. Overweeg om informatie toe te voegen die ze niet hadden zien aankomen of een proactieve vraag die hun verwachtingen omdraait.

Je zou kunnen beginnen met een onverwacht feit of, beter nog, ze vragen laten stellen.

Laat ze met elkaar in contact komen, want niets wekt meer interesse dan peer-to-peer-interactie. Zelfs iets simpels als een ijsbreker kan de toon zetten voor een heerlijke, gefocuste sessie. Over het algemeen is het doel om ze vanaf het begin te laten gissen — en na te denken.

2. Leerlingen op de hoogte brengen van doelstellingen

Niemand vindt het leuk om blind tegen iets aan te lopen, vooral niet als het om leren gaat. Als studenten niet weten wat hun doelen zijn, hoe kunnen ze dan weten waar ze hun energie op moeten richten? Daarom is het belangrijk om hen vanaf het begin op de hoogte te stellen van de doelstellingen.

Als leerlingen begrijpen wat er van hen wordt verwacht, krijgen ze een gevoel van doelgerichtheid. Dus, hoe kun je die doelstellingen formuleren zonder te klinken als een takenlijst?

Maak het duidelijk en uitvoerbaar. Vertel ze precies wat ze moeten doen. Gaan ze een nieuwe vaardigheid leren of voldoen ze aan bepaalde prestatienormen?

Beter nog, betrek ze erbij. Laat ze de criteria voor succes bepalen, zodat ze zich meer betrokken voelen bij het leerproces.

Als docent helpt deze aanpak jou ook. Volgens een studie gepubliceerd door Cornell University biedt het definiëren van leerdoelen en het opschrijven ervan „mogelijkheden om een rijkere en uitdagende leerervaring” voor studenten.

3. Voorafgaand leren

Wanneer studenten nieuwe informatie kunnen koppelen aan wat ze al weten, wordt het materiaal relevanter, herkenbaarder en vooral gemakkelijker te begrijpen. Alles begint logisch te worden omdat ze er eerder zijn geweest, in zekere zin.

Volgens onderzoek, voorkennis „geeft studenten meer werkgeheugen om nieuwe kennis op te doen.” Dit verbetert natuurlijk hun leerbetrokkenheid.

Maar de vraag is: hoe maak je dat mogelijk? Begin met hen te vragen naar hun eerdere ervaringen. Wat hebben ze geleerd in lessen uit het verleden die verband kunnen houden met deze les?

Betrek ze bij vragen die hun geheugen prikkelen en hen helpen de kloof te overbruggen tussen wat ze weten en wat nieuw is.

Je kunt het huidige onderwerp ook koppelen aan iets dat eerder in de cursus is behandeld, of ze kennis uit het verleden laten gebruiken voor praktische activiteiten.

4. Inhoud presenteren

Om zinvolle leersessies te geven, moet je dingen interessant houden. Als je alleen maar feiten uit het leerboek vermeldt, verlies je zeker de aandacht van je leerlingen. Een belangrijke benadering hierbij is variatie.

Sommige leerlingen begrijpen een les misschien via een video, terwijl anderen praktijkgericht groepswerk moeten doen.

Door meerdere versies (lezingen, podcasts en demonstraties) van dezelfde inhoud aan te bieden, kun je daarom meer contactpunten creëren voor meer inzicht.

Vergeet bovendien niet om ze buiten de les toegang te geven tot leermateriaal. Zo kunnen ze de inhoud in hun eigen tijd opnieuw bekijken. Leren moet immers flexibel zijn.

5. Begeleiding bieden

Je taak als docent is niet af als je eenmaal een concept hebt uitgeklaard. Je moet er ook voor zorgen dat je leerlingen zich sterker voelen tijdens hun educatieve reis.

Een effectieve methode om dit te bereiken is steigerbouw. Het houdt in dat je je studenten ondersteuning biedt die geleidelijk vervaagt naarmate ze vaardiger worden.

Als je bijvoorbeeld een complexe schrijfopdracht introduceert, kun je in eerste instantie een gedetailleerd overzicht en zinsstarters geven, zodat leerlingen hun ideeën kunnen structureren.

Naarmate ze echter meer vertrouwen krijgen in hun schrijfvaardigheden, kun je de ondersteuning langzaam verminderen en hen aanmoedigen om hun unieke stem te ontwikkelen.

De Universiteit van Buffalo vermeldt dat steigers bedoeld zijn om de efficiëntie van studenten te verhogen en hun vaardigheden aan te scherpen als ”zelfregulerende leerlingen.”

Voorbeelden en niet-voorbeelden kan een andere geweldige manier zijn om begeleiding te bieden. Ze verduidelijken de verwachtingen en wijzen op veelvoorkomende valkuilen.

Als je bijvoorbeeld het concept van een 'gezond dieet' leert, kan een bord gevuld met fruit, groenten en magere eiwitten een voorbeeld zijn. Een niet-voorbeeld is daarentegen een bord vol met suikerhoudende snacks.

De vergelijking helpt leerlingen te visualiseren waar ze naar moeten streven en wat ze moeten vermijden. De strategie moet leren ongetwijfeld effectiever maken.

6. Praktijk

Zoals het Gagne Instructional Design Model benadrukt, nemen studenten hier wat ze hebben opgenomen en brengen het in actie om. Zonder oefening kan alle informatie snel vervagen, waardoor ze verloren gaan wanneer ze in de toekomst soortgelijke onderwerpen tegenkomen.

Overweeg dus om boeiende activiteiten te faciliteren om het leren te versterken. Dit kan betekenen dat je tot nadenken stemmende vragen moet stellen die aanzetten tot kritisch denken.

Praktische laboratoriumoefeningen bieden ook praktische ervaringen die de theorie tot leven brengen. Verder kun je opdrachten en quizzen ontwerpen om studenten de kans te geven om te laten zien wat ze hebben geleerd.

Het hele proces hoeft echter niet overweldigend voor je te zijn. Automatiseringstools zoals Coursebox vereenvoudig het maken van op maat gemaakte opdrachten en quizzen.

7. Feedback geven

Tijdige feedback is essentieel voor het beoordelen van de prestaties van studenten. Het helpt hen hiaten in hun inzicht te identificeren voordat die hiaten zich uitbreiden tot kloven van verwarring.

Er zijn verschillende soorten feedback die je kunt geven.

• Bevestigende feedback zou een goed startpunt kunnen zijn. Zo eenvoudig „Geweldig gedaan!” laat leerlingen weten dat ze op de goede weg zijn.
• Evaluatieve feedback gaat een stap verder door de nauwkeurigheid van hun prestaties te beoordelen. Hoewel het studenten informeert over hoe goed ze het hebben gedaan, ontbreekt het aan specifieke richtlijnen over wat ze vervolgens moeten doen.
• Herstellende feedback is er een die duwt leerlingen in de goede richting. Het zet hen aan om zelf de juiste antwoorden te vinden en helpt hen hun kritisch denkvermogen te verbeteren.
• Dan komt de Beschrijvende feedback. Het is de gouden standaard, een standaard die verder gaat dan alleen het beoordelen van prestaties en bruikbare suggesties biedt. Het stelt studenten in staat te begrijpen waar ze kunnen verbeteren en hoe.

8. Prestaties van toegang

Halen uw leerlingen de leerresultaten die u in het begin hebt bepaald? Het is tijd om erachter te komen!

Een leuke manier om dit te doen is door pre- en posttests uit te voeren. Dit is waar een student onzeker over een onderwerp binnenkomt, een test doet en vervolgens, na een aantal boeiende lessen, een posttest ondergaat. De blik van realisatie op hun gezicht als ze hun groei zien, zou van onschatbare waarde zijn.

Bovendien geeft het je inzicht in wat er klikt en wat misschien nog wat verbeterd moet worden. Verder kun je verschillende soorten beoordelingen aanbieden om elke student een kans te geven om te schitteren.

Het kan een creatief project zijn, een presentatie of een eenvoudige schriftelijke opdracht. Door dingen door elkaar te halen blijft het leren fris en worden alle leerlingen aangemoedigd om hun begrip te tonen.

9. Verbeter het behoud en de overdracht naar het werk

Hier kunnen leerlingen louter feiten omzetten in zinvolle vaardigheden die ze buiten de klas kunnen gebruiken. Wie wil er immers iets leren als het geen doel heeft?

Een effectieve manier om dit te doen is om te voorkomen dat de inhoud van de cursus wordt geïsoleerd. Verbind in plaats daarvan nieuwe concepten met wat leerlingen al hebben geleerd of wat ze in de toekomst zullen tegenkomen.

Als je bijvoorbeeld nieuwe wiskundige principes leert, breng ze dan terug naar eerdere lessen over meetkunde of breuken. Studenten zullen waarderen hoe alles met elkaar samenhangt.

Een andere boeiende methode, volgens het Gagne Instructional Design Model, is om leerlingen informatie van het ene formaat naar het andere te laten converteren. Vraag ze bijvoorbeeld om conceptmaps te maken die het verband tussen ideeën visueel weergeven. Deze oefening stimuleert een diepere verwerking.

Probeer verschillende retentie- en overdrachtsstrategieën uit om ze te voorzien van hulpmiddelen die hun vertrouwen in de echte wereld zullen vergroten.

Conclusie

Het Gagne Instructional Design Model herinnert ons eraan dat lesgeven evenzeer een kunst is als een wetenschap.

Je kunt geen willekeurige feiten delen en verwachten dat studenten betrokken raken en ingewikkelde concepten begrijpen. Het vereist dat je een passie in hen aanwakkert. Het vereist dat je hun aandacht trekt, duidelijke doelen deelt en hen helpt nieuwe informatie te koppelen aan wat ze al weten.

Dus als je de volgende keer een les ontwerpt, denk dan aan de principes van Gagne. Maar je hoeft je niet strikt aan die principes te houden. Je kunt je unieke perspectief erin brengen als je denkt dat dit de leerervaring zal verbeteren.

Creativiteit komt immers vaak voort uit het combineren van gevestigde modellen met persoonlijke inzichten.