Lees meer over de betekenis, typen en voorbeelden van permanente medische educatie (CME). Begrijp waarom je misschien CME-credits nodig hebt en hoe je deze kunt verkrijgen.
.webp)
%20Types%20and%20Examples.webp)
De gezondheidszorg is altijd in ontwikkeling, omdat er voortdurend nieuwe technologieën en behandelplannen worden ontwikkeld. Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg die dat niet blijf leren na het verlaten van de school lopen ze vaak het risico achterop te raken in hun praktijk. Geneeskunde vereist voortdurend leren om patiënten de veiligste en meest effectieve zorg te bieden.
Dus, hoe blijven zorgprofessionals op de hoogte? Het antwoord ligt in Continuing Medical Education (CME). CME is echter niet alleen een unieke cursus of seminar dat professionals moeten bijwonen. Het omvat alle educatieve activiteiten die beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg ondernemen om hun medische kennis en vaardigheden te behouden en te verbeteren.
De gids behandelt de soorten CME en de verschillende voorbeelden van CME-activiteiten. Laten we aan de slag gaan.
Continuing Medical Education (CME) is precies wat het klinkt: permanente educatie voor medische professionals. Het is ontworpen om artsen, verpleegkundigen, apothekers en andere gezondheidswerkers te helpen op de hoogte te blijven van nieuwe ontwikkelingen in de geneeskunde en hun vaardigheden aan te scherpen.
De COVID-19-pandemie biedt een uitstekende case study voor de noodzaak van CME. Er duiken nieuwe ziekten op, en vervolgens volgen nieuwe behandelingen en therapieën. Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg moeten bekend zijn met deze ontwikkelingen om hun werk goed te kunnen doen.
Een chirurg kan bijvoorbeeld twintig jaar ervaring hebben, maar hij is niet goed thuis in een nieuw robotchirurgisch instrument. Ze kunnen dus een praktische workshop volgen om te leren hoe ze het kunnen gebruiken.
CME kan zowat alles omvatten dat de kennis en prestaties van een zorgverlener verbetert. Het is ook niet optioneel. Op de meeste plaatsen is het voltooien van een bepaald aantal CME-uren vereist om een medische vergunning of certificering van de raad van bestuur te behouden.
Continuing Medical Education (CME) maakt al deel uit van de medische wereld zolang er medische scholen en academische ziekenhuizen zijn. Vanaf het begin hebben artsen en andere zorgprofessionals op elkaar vertrouwd om te leren en te groeien door middel van onderzoeksdiscussies en grote rondes. Artsen delen ook patiëntendossiers om deel te nemen aan peer-to-peer learning.
Naarmate de geneeskunde vorderde en de industrie complexer werd, ontstond er echter een groeiende behoefte om deze onderwijservaringen te formaliseren. In 1958 werden CME-kredieten een officieel systeem in de VS. Ze hielpen artsen bij het volgen en bewijzen van hun permanente opleiding.
Toen kwam de Raad voor Accreditatie voor Voortgezet Medisch Onderwijs (ACCME), wiens taak het is om CME betrouwbaar te houden. De raad heeft strikte normen opgesteld om de integriteit van CME te beschermen, zodat de inhoud op feiten is gebaseerd en vrij is van externe invloeden.
CME is op dit moment dus een beetje een noodzaak geworden. Daarnaast ligt het belang ervan ook in het op de hoogte en scherp houden van zorgprofessionals. Voortdurende educatie stelt zorgverleners in staat optimale patiëntenzorg te bieden en de medische wetenschap ten volle te benutten.
CME kan doorgaans van twee soorten zijn: formeel en informeel. We bespreken beide hieronder.
De formele CME omvat alle activiteiten of cursussen die zijn gecertificeerd door een accreditatie-instantie, zoals de ACCME. De AOA-categorieën 1A en 2A zijn voorbeelden van formele CME.
Activiteiten die professionele medische organisaties, zoals de Amerikaanse hartvereniging, het aanbod is ook een formele CME. Deze activiteiten zijn gestructureerd en voldoen aan de richtlijnen van een accreditatie-instantie. Ze kunnen ook evaluaties en beoordelingen hebben om het inzicht van de leerling te peilen.
Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg kunnen ook deelnemen aan zelfgestuurde activiteiten om hun medische kennis aan te scherpen. Deze activiteiten zijn niet geaccrediteerd door een regelgevende instantie en studenten krijgen er geen artsenkredieten voor.
De AAFP voorgeschreven en keuzevak is een voorbeeld van een informele CME-activiteit. Houd er echter rekening mee dat instanties die van zorgverleners eisen dat ze aan bepaalde CME-vereisten voldoen, vaak geen informele CME overwegen.
Verschillende medische entiteiten kunnen CME-cursussen maken die ze vervolgens aanbieden aan beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg. Deze omvatten:
In 2008 werd een formele certificering ingevoerd om de professionals te erkennen die CME-programma's plannen en beheren. De certificering, toegekend door de National Commission for Certification of CME Professionals (NC-CME), vereiste het behalen van een gestandaardiseerd examen en verleende succesvolle kandidaten de titel van Gecertificeerde CME-professional (CCMEP).
NC-CME heeft ook een register gemaakt met gecertificeerde personen, dat beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg kunnen gebruiken om kredietverstrekkers van CME te vinden. Sindsdien is de certificering geëvolueerd om het bredere veld van permanente educatie in de gezondheidszorg beter weer te geven.
Tegenwoordig staat het bekend als de Certified Healthcare CPD Professional (CHCP) -aanduiding en staat het nu onder toezicht van de Alliantie voor permanente educatie in de gezondheidsberoepen.
Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg moeten aantonen dat ze deelnemen aan CME-activiteiten. Daarom zijn er artsenkredieten geïntroduceerd om hen krediet te geven voor het bijwonen van CME-activiteiten. Het doel van credits is om bij te houden hoeveel tijd beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg aan CME besteden en om te bepalen hoeveel ze hebben voltooid.
Hoeveel studiepunten een professional krijgt, is afhankelijk van de accreditatie-instelling en het soort activiteit. Doorgaans vertaalt één credit zich in 60 minuten instructie. Elk land of staat heeft verschillende vereisten voor het aantal studiepunten dat een zorgverlener nodig heeft in een bepaald tijdsbestek.
De VS heeft bijvoorbeeld drie kredietsystemen. De eerste is de American Academy of Family Physicians (AAFP) kredietsysteem, dat twee soorten studiepunten omvat: voorgeschreven en keuzevakken.
Dan is er de Amerikaanse medische vereniging (AMA) kredietsysteem. Het is een van de meest gebruikte systemen en staat open voor alle artsen (MD's), artsen in de osteopathische geneeskunde (DoS) en internationale artsen met gelijkwaardige graden.
Tot slot, de Amerikaanse Osteopathische Vereniging (AOA) introduceerde zijn kredietsysteem in 1973 specifiek voor DoS, waarbij kredieten werden aangeboden in de categorieën 1A, 1B, 2A en 2B, afhankelijk van het soort onderwijsactiviteit.
Buiten de VS hebben andere landen hun eigen kredietsystemen voor artsen. In Australië verdienen medische professionals bijvoorbeeld CME-credits via de Programma voor permanente professionele ontwikkeling (CPD), dat onder toezicht staat van de Medical Board of Australia.
Beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg hebben het druk, dus het is logisch dat ze veel soorten CME-leermateriaal tot hun beschikking hebben om mee te nemen wanneer het hen uitkomt. De volgende zijn veelvoorkomende voorbeelden.
Van oudsher deden zorgprofessionals nieuwe kennis op door middel van workshops en conferenties. Zelfs vandaag de dag wordt deze methode veel gebruikt.
Een conferentie kan meerdere dagen duren of slechts één dag duren. Het omvat over het algemeen lezingen en netwerkmogelijkheden. Op dezelfde manier kunnen workshops ook een dag duren of meerdere dagen duren. Ze kunnen praktische activiteiten omvatten, zoals demonstraties en oefensessies.
Conferenties en workshops maken het mogelijk om in realtime te leren, aangezien mensen rechtstreeks vragen kunnen stellen aan experts. Velen van hen zijn ook verplicht voor professionals in bepaalde vakgebieden om deel te nemen.
Vanwege hun drukke routine halen veel professionals in de gezondheidszorg hun CME-credits via online cursussen. Deze cursussen kunnen korte modules of uitgebreide, diepgaande programma's, afhankelijk van de inhoud.
Er kan bijvoorbeeld een cursus zijn over een nieuwe kankerbehandeling op basis van recente gegevens en klinische onderzoeken daaromheen. Een zorgverlener kan deze cursussen in zijn eigen tempo volgen, waardoor ze deze gemakkelijk in hun drukke agenda kunnen inpassen.
Afhankelijk van de CME-aanbieder kunnen deze cursussen online beschikbaar worden gesteld Leerbeheersystemen (LMS). De CME-providers maken gebruik van hulpmiddelen voor het maken van cursussen zoals Coursebox die kan worden geïntegreerd met meerdere LMS'en. Coursebox beschikt ook over AI-functies om het maken van cursussen te stroomlijnen.
De AI-beoordelings- en quizmaker kan bijvoorbeeld binnen enkele seconden beoordelingen aan het einde van de sessie genereren. Vervolgens kan de AI-beoordelaar ze markeren. Coursebox maakt ook app-gebaseerd leren mogelijk, wat geschikt is voor professionals in de gezondheidszorg, omdat ze niet altijd thuis achter een desktop zitten.
Hoewel het geen formeel voorbeeld is van CME, kunnen medische tijdschriften beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg helpen hun kennis bij te werken. De artikelen in deze tijdschriften worden door vakgenoten beoordeeld door topexperts in het veld. Dagboeken bieden dus zelfgestuurd leren, waardoor medische professionals op de hoogte blijven van nieuwe doorbraken en onderzoeken.
In veel gevallen kun je het beste leren aan de hand van voorbeelden uit de praktijk. In casusgebaseerde CME leren professionals van actuele patiëntscenario's. Ze kunnen deze bevindingen vervolgens toepassen op hun eigen patiënten.
Op dezelfde manier wordt bij op simulatie gebaseerd leren virtual reality of andere hoogtechnologische apparatuur gebruikt om situaties uit het echte leven na te bootsen. Dit kunnen chirurgische procedures zijn, diagnostische beeldvorming, enzovoort. De leerlingen oefenen nieuwe technieken op dit virtuele model om hun vaardigheden te verfijnen.
Gezondheidszorg is een van die gebieden waar levens op het spel staan. Daarom moeten beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg altijd supercompetent zijn. CME helpt hen daarbij.
Of het nu gaat om online cursussen of persoonlijke conferenties en workshops, CME is noodzakelijk voor beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg om hun kennis en vaardigheden bij te werken. Tools zoals Coursebox maken het gemakkelijk voor CME-aanbieders om leermiddelen voor medische professionals samen te stellen. Nieuwe leertechnologieën, zoals virtual reality en simulaties, maken CME ook aantrekkelijker en effectiever.
